Kees Crooswijk sprak....

Sterker door strijd Mijn naam is Kees Crooswijk U zult wel denken wat doet die geitebreier hier, maar een jaar geleden waren Bep en ik hier ook in de buurt aan t kijken voor een bootje. Toen zagen we een zwart Pieremegoggeltje liggen. We komen aan de praat met zo’n hulpmatroos en praten wat over de aanschaf van een bootje en die vent vertelt allerlei grote verhalen dat ze met dat pieremegoggeltje de oceaan over zullen gaan. Over hoe moeilijk het was: uitvoerige uitleg over schuingaan, huizen hoge golven, zeeziekte, aanvaringen, omslaan, lekkages, ontmastingen, scheurbuik, aanvallen van piraten, klapgijpen, weken lange windstiltes, orkanen en ander ongerief, maar verder was het gewoon varen van boei naar boei. Enfin, Komen thuis en vertellen het aan mijn maat Bertus v d Korput, mijn buurman. We vertellen van het pieremegoggeltje en zo. “Pieremoggeltje…”, zegt Bertus, “schrijf je dat met CH of met een G?” Bertus gaat Goochelen, op goochelpuntkom, want hij is heel handig op internet. Wat goochelt die goozert nou? Ons! Bep en Kees. Het hele verhaal van die hulpmatroos die we gesproken hadden in Lelystad. En dat we het zo’n pieremegoggeltje vonden, met 2 GG’s Op een Bloggg. En van dat alles. We zijn dat blog eens gaan volgen. Sentimentele ouwe knarre, waren het gewoon: ze zijn nog geen 2 minuten de haven uit of ze beginnen al te janken. “De dinsdag is niet veel beter. Rene houdt zich bezig met de navigatie en sudoka. Coen verzorgt de muziek en plots klinkt Ede staal met ” 't kleine huuske an de diek “ over de Noordzee en als even later de “ Tennessy wals “ gezongen door Eva Cassedy ons gezellige kuipje vult heb ik het niet meer. Nu al sentimenteel en de reis moet nog beginnen!” Niks van klapgijpen… Niet eens varen van boei naar boei, maar gewoon van tonnetje naar tonnetje. Tonnetjes bier, bedoel ik dan hè. Er was niks an… beetje varen, feestbieren, drinken, roeien met één spaan alsof je op de kermis zit: … geef nie, je wordt toch wel gered. Ik zeg tegen Bep, dat kennen wij toch ook eens doen. Een beetje eruit. Maar dat gaat een hoop centjes kosten, zegt Bep. Die meid is zo gierig: als ze huilt doet ze dat uit één oog. Ik zeg: Als jij een jaartje wegblijft van de Blaak, de Coolsingel en de Koopgoot houwen we geld over. En je Feyenoord? Die kan ik nog wel een paar jaar missen voordat weer helemaal goed komp. Maar zegt Bep: Al die schepen dan, want daar moet je ook doorheen laveren. Ik zeg, als ik jou met een kar door de Aldi zie scheuren, zonder blaue poten te veroorzaken bij je medezusters, kan je ook laveren op de grote zee. Da’s kakken zonder douen. En ik hou niet van Genua, daar ben ik al eens geweest, zegt Bep. Dat is een zeil, Bep. En Buurman Bertus van de Korput begon zich er ook mee te bemoeien: “Je moet soms dagen en nachten achtereen op de woelige baren doorbrengen. Dat is niet niks.” Ik zeg: als je dertig jaar naast Bep heb gelegen is dat een peuleschil. Het voordeel hier is dat de een gaat pitten en de ander een beetje over zee mag turen. Bep aan ‘t rad en ik in m’n eentje in de kooi. Mooier ken je toch niet bedenken. En andersom: een hengeltje uitwerpen, boekie lezen, drankie drinken. Wie maakt je wat en dan lekker naar de blote wijven in Zuid Amerika. “En je moet uitkijken voor banken,” zegt Bertus. Dat moeten we hier op het vasteland ook. Banken zijn onze ondergang, als we niet uitkijken. Sinds de Rotterdamse Bank is overgegaan naar 020 is het afgelopen met je spaarcenten. “En je vrienden dan?” Moet je kijken wat voor vrienden zij onderweg hebben gemaakt: George, Melany en de kinderen, Bart, Birgit, Dikke druif, Eric en Ella, Fred en Marian, George, Melanie, Katja, Mike, Volkert, Steffi, “En Scilly en de Britse Maagden?” Roept Bep “Ik wil niet dat jij daar mee omgaat.” Dat zijn eilanden, Bep. Daar ken ik zo moe van worden, hè. En jaar zonder GTST, Zonder Songfestival, De Marathon, De Euromast? Ik heb m’n eigen mast en daar ken ik uren naar kijken. Zolang die rechtstaat. “Het zomercarnaval.. ken je ook die blote meiden zien. En die mag je nog fotograferen ook.” Daar heb je ’t wintercarnaval, het herfstcarnaval, lentecarnaval, elke dag carnaval, als ik dat zo lees. “Maar aanleggen en zo en van boord gaan, dat is moeilijk.” Niks ervan. Ik heb een cursus gevolgd in de Sint Jacobshaven en ben nu al 2e assistent havenmeester, dus mij hoef je niks meer te vertellen. We hebben alleen nog een bootje nodig. Die caravan is al verkocht van die hulp-matroos, heb ik gehoord. Naar ik heb horen verluiden voor een prikkie. Dus dat bootje kan niet veel kosten, want dat heeft nog niet eens wielen. Dus we bieden 45 euro voor dat pieremoggeltje, want we moeten hem ook nog witverven. Doe dat nou maar, want dan maak je iedereen blij. Jullie blijven voorlopig aan wal, kunnen niet meer weg, dan hebben die meisjes ook nog eens wat aan jullie. 1 ding veranderen we wel, we gaan geen Blog bijhouden. Dat gaan we aan onze vrienden vragen. Kijk, nu hebben jullie niks meer te vertellen, iedereen heeft alles al gevolgd, maar jullie weten niet wat hier allemaal is gebeurd. D’r wachten nog een hoop verhalen van deze gasten. Dus zet je maar schrap. Je moet uren hun geouwehoer aanhoren. Geef ons die sleuteltjes maar, hier heb je een enveloppie met wat duiten en ik ga met Bep het ruime sop kiezen. Ajuu,